नेपाल मा जागिर खान सबैलाई थाहा भयकै हो चम्चागिरि नगरि काहा राम्रो पोजिसन मा पुगिन्छ ररु त्यसैले म हाम्रा हाकिमका घरमा आउन जान थलेको पनि धेरै नै भयको थियो । हाकिम का बच्चा बच्चि कतै बोडस गरेका थिय ।

हाकिमनि पनि त्यस्तै २८-३० बर्सकि थिईन। म हाकिमको घरको सदस्य नै भयको थिय। दा “रु प” र्टिको लागि पनि म सबै बन्दोबस्त गरेर हाकिम लाई नै लैदिन्थे । जे होस चम्चागिरि ले मेरो जागिर राम्रो नभयको थियो ।

समयको खेल नै मन्नु पर्छ मलाई अर्को सा-रि-रि-क सु-ख पनि मिल्यो त्यो होइ हाकिम को बु-“ढि चि”-क्ने । हुन पनि हाम्रा हाकिम का सयै चम्चा हजार मिटिङ्ग । अनि बु “ढि ला” ई कहा टाईम दिन पाउनु ?

म अलि हिरो टाईपको थिय तथा बोल्न केहि ने तथा म कि-च-न ति-र पनि घु “सेर हा” किमनि लाई सहयोग गरिदिने हुनाले नै होला मलाई नै हाकिमनिले मलाई नै इ-सा-“रा ग”-रिन ।

त्यो बेला हा-कि-“म ट्रे-नि-ङ-ग” को लागि २० दिन् बाहिर जने भये उन्ले नै हाकिमनि को अगाडि नै मेरो नाम लिदै भने केहि परि आय उहालाई नै भन । बस हाकिम बा-“हिर जाने बि-त्त्कि”-कै हाकि-म्नि को फर्मा-ई-स सुरु भो ।

आज यो गरिदेउ, भोलि यो चाहियो आदि आदि। २-३ दिन् पछि त उन्ले रा “ति घ” र-मा नै खाना खान पनि बोलाईन । म पनि “के क” म थियर उन्को घरमा नै खाना खाय । उ-न्लै-इ राति ड-“र ला”-ग्ने कुरा गरिन म उन्कै घरमा सु-“य्त्ने प”-क्का भो ।