गैंडाकोट
कविता
किशोरीहरुलाइ सुकर्म र कुकर्मको पथ छुट्ट्याउन सक्ने बनाउन!
मलाइ एक जल्लाद वा बुद्व बनाउन!
मानवताबिहिन मान्छे वा सामान्य मान्छे बनाउन!!
आखिर म माटो न हुँ!
कुद्न सक्नुहुन्छ महोदय!
मानवताका रङ्गहरु मेरो अस्तित्वमा!
तपाईं सक्नुहुन्छ।
महोदय,
मलाइ सफल भविष्यका बाटाहरु कोर्न सिकाउनुहोस् !
मलाइ घृणा गर्नेहरुलाइ पनि प्रेम गर्न सिकाउनुहोस।
सिकाउनुहोस मलाइ
प्रकृतिलाइ प्रेम गर्न!
माटोको सुगन्ध सुँघ्न !
असाहयहरुको बेदना र पीडा बुझ्न !
मान्छे भएर जन्मिने सबै मान्छे हुदैनन भनी बुझ्न!
प्राण भएका यावत् प्राणिहरुलाइ प्रेम गर्न!
सिकाउनुहोस महोदय,
फगत किताबका पानाहरु मात्र होइन, जीवनका जीवन्त पानाहरु पढ्न ।
काँचो माटो हुँ महोदय !
जे मन लाग्छ बनाउनुस!
तर
कायर होइन स्वाभिमानी छोरी बनाउनुस।
हातमा धनका पोकाको संग्रह होइन,
मष्तिष्कमा बिचार र चेतना बोक्ने बनाउनुस!
जे मन लाग्छ बनाउनुस महोदय।
डाक्टर बनाउनुस!
इन्जिनियर बनाउनुस!
नेता बनाउनुस!
पाइलट बनाउनुस!
समाजसेवी बनाउनुस
तर
दुई हात जोडि बिन्ती छ महोदय,
सबैभन्दा पहिला मलाइ एउटा सामान्य असल मानिस बनाउनुस।
महोदय,
मेरो कर्मको रेखा कोर्ने हात तपाइसङ्गै छ!
जीवनको बिधान तपाइसङ्गै छ!
नियम कानुन तपाइसङ्गै छ!
समाज तपाइसङ्गै छ!
जे इच्छा छ त्यही बनाउनुस!
तर
पितृसत्ताको मादकतामा मलाइ छोरो नबनाउनुस!
छोरी भएरै बाँच्न सक्ने बनाउनुस!
मैले पाएको कानुनका दफा र संम्बिधानका धाराहरुले कुनै अर्थ राख्दैन महोदय,
जबसम्म म शुल्कको अभावमा शैक्षिक सस्थाबाट निकालिनु पर्छ!
जबसम्म म पेटमा बटारिएको आन्द्रालाइ सोझ्याउन घरेलु नोकर बन्नुपर्छ!
जबसम्म म एकथान यौनि जोगाउन यौन पिपासुबाट पल पल त्रासमा जिउनुपर्छ!
मेरो अधिकारले मलाइ नै कुरि कुरि गर्दै गिज्याइरहेको बेला!!
तपाइले बनाएको ऐन, कानुन तपाइसङ्गै राख्नुस महोदय,
म त एउट पुर्ण नारी भएर!
म त बाउकी प्यारी छोरी भएर!
गुरुकी चेली भएर!
समाजकी नानी भएर!
स्वतन्त्रताको आकासमा स्वच्छन्द विचरण गर्न पाउनुपर्छ।
म किशोरी हु , म छोरी हुँ छोरी नै भएर बाँच्न पाउनुपर्छ।
मनिषा पौडेल
कावासोति ६ नवलपुर
